مراقب اصل پیتر باشیم
اصل پیتر، یکی از مهم ترین اصول مدیریت است که توسط لارنس پیتر مطرح شده و به این نکته اشاره دارد که «شرکت ها برای انتخاب یک کارمند یا مدیر جدید، معمولا به موفقیت های گذشته فرد متقاضی نگاه می کنند نه به توانایی های او برای انجام درست وظایف محوله در شغل جدید»
شرکت هایی که اصل پیتر را نادیده می گیرند، با انبوهی از کارمندان و مدیران بی کفایتی مواجه می شوند. که توانایی انجام وظایف محوله در شغل کنونیشان را ندارند ولی گذشته ای عالی مثل سوابق شغلی و تحصیلی بسیار درخشان دارند.
لارنس پیتر در توضیح دلایل این اشتباه توسط شرکت ها مینویسد:
شرکت ها به این دو دلیل مرتکب خطا می شوند و افرادی بی کفایت را به مناصب بالاتر می گمارند:
- تصور می کنند موفقیت در شغل فعلی ضامن موفقیت در شغل بعدی و سطح بالاتر است. در صورتی که هر شغلی نیازمند توانایی های خاص خودش است. نمی توان گفت چون فردی مثلا در شغل فروشندگی موفق بوده پس حتما در شغل مدیر فروش هم موفق می شود. چون نیازمندی ها و توانایی های شغل مدیریت فروش کاملا متفاوت از فروشندگی است.
- تصور می کنند وقتی کارمندان را ارتقاء می دهند هم انگیزه آنها افزایش می یابد و هم چون شرکت را می شناسند، عملکرد خوبی خواهند داشت. این در حالی است که اگر ما کارمندانی که توانایی انجام مشاغل سطح بالاتر را ندارند، ارتقاء بدهیم، بعد از مدتی چون توانایی انجام وظایف پست جدید را ندارند، هم روحیه خود را از دست می دهند و هم عملکردشان افت می کند.
اصل پیتر به ما یادآوری میکند که:
- وقتی میخواهیم فروشنده یا بازاریاب استخدام کنیم، نباید صرفا به این موضوع بسنده کنیم که فرد متقاضی در شرکت قبلیاش فروشنده یا بازاریاب خوبی بوده. بلکه باید بررسی کنیم که آیا توانایی فروش و بازاریابی محصول ما را هم دارد یا نه؟
- این که فروشنده یا بازاریاب شرکتمان خوب کار میکند، دلیل نمیشود که او را به پست مدیریتی ارتقاء بدهیم بلکه باید بررسی کنیم توانایی مدیریت کردن را دارد یا نه چون وظایف و توانمندیهای شغل مدیریتی بسیار متفاوت از شغل کارمندی است.
پیشنهاد ما به شما مطالعه
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.